8 filmów w kategorii Człowiek i Społeczeństwo, które warto zobaczyć
8 wybranych pełnometrażowych filmów nienarracyjnych (non-narrative) poruszających tematykę człowieka, społeczeństwa oraz zmian klimatu.
The Human
Yann Arthus-Bertrand spędził trzy lata próbując odpowiedzieć na pytania co czyni nas ludźmi? Umiejętność kochania, strachu, śmiech, ciekawość świata?
Dokument opowiada historię ludzi z ponad 60 kontynentów, różnych kultur, narodowości, płci oraz zawodów, rejestrując emocjonalne oraz osobiste tematy tj. wojna, przyszłość, miłość, szczęście, bieda.
Dokument dostępny jest w kilku seriach na platformie YouTube:
Baraka
Słowo „baraka” w języku Sufi oznacza „oddech”. Film w reżyserii Ron Fricke jest swego rodzaju podróżą od narodzin, aż do śmierci, przez zakątki naszej planety, począwszy od niesamowitych krajobrazów, wulkanów jedności ludzkości z fauną i florą.
Autor dotyka także tematyki negatywnego wpływu ludzkości na naszą planetę. Film pozbawiony jest dialogów na rzecz wspaniałej ścieżki dźwiękowej.
Jako ciekawostkę warto zaznaczyć, iż film pochodzi z roku 1992 i został nakręcony w formacie 70 mm Todd-AO. Jest także pierwszym filmem, jaki kiedykolwiek został odrestaurowany i przeskalowany do rozdzielczości 8K.
Samsara
Ponownie Rona Fricke, tym razem film Samsara z roku 2011, opowiadający o podróży przez 25 kraje. Słowo „Sansara” w hinduizmie, dźinizmie oraz buddyzmie oznacza nieustanne wędrowanie, czyli cykl reinkarnacji.
Samsara to amerykański dokument bez narracji z 2011 roku, p
Podobnie jak w przypadku Baraki, film zawiera wspaniałe kadry, brak narracji oraz niesamowitą ścieżkę dźwiękową.
Koyaanisqatsi
Według magazyni Forbest film jest „jednym z najmocniejszych wizualnie filmów dokumentalnych o zmianach klimatu”.
Nie posiada on klasycznej fabuły ani dialogów. Tworzą go stworzone w technice poklatkowej lub w zwolnionym/przyspieszonym tempie obrazy przyrody i miast z różnych stanów USA.
Harmonia i piękno natury zderzone jest z obrazami cywilizacji, co wyrażone jest w wieloznacznym koyaanisqatsi – jedynym słowie wypowiadanym w filmie. Obok epilogu, stanowiącego wraz z pierwszym aktem filmu symbol zwycięstwa natury nad człowiekiem (eksplozja rakiety kosmicznej Atlas Centaur), jedną z najbardziej sugestywnych sekwencji jest szereg ujęć przedstawiających fizyczną likwidację osiedla Pruitt-Igoe oraz innych potężnych obiektów, którymi — zgodnie z przesłaniem — człowiek zakłócił równowagę natury.
Koyaanisqatsi oznacza w języku Indian Hopi: 1. szalone życie, 2. życie pozbawione równowagi, 3. życie w zgiełku, 4. dążenie do katastrofy, 5. stan, w którym należy zastanowić się nad zmianą trybu życia. Jako angielski podtytuł filmu używany jest zwrot Life Out of Balance (Życie pozbawione równowagi).
POWAQQATSI
Produkcja Powaqqatsi jest drugim filmem z trylogii Qatsi i podobnie jak prezentowany powyżej Koyaanisqatsi jest filmem nie-narracyjnym. W reżyserii Godfreya Reggio jest kontynuacją wspomnianego Koyaanisqatsi.
Został on podzielony na dwie części, pierwszą, nietkniętą przez zachodnią cywilizację przedstawiającą kultury trudniące się roli i zbieractwie.
Część druga konfrontuje pozorną idyllę z miejskim gwarem i społeczeństwem kapitalistycznym, naznaczonym wysoką konsumpcją, zanieczyszczeniem i szumem informacyjnym.
W języku Indian Hopi tytuł filmu oznacza istotę, która by mogła podążać dalej, zmuszona jest do pochłaniania sił życiowych innych.
Sól ziemi (Le sel de la terre)
Sebastiao Salgado, brazylijski fotograf, któryprzez 40 lat podróżował po świcie oraz dokumentował luzdzkość w okresie dramatycznych zmian, tj. wojen, emigracji czy głodu.
Sławę przyniosły mu cykle fotografii poświęcone kondycji człowieka, w których zajrzał do jądra ciemności ludzkości. W swoim nowym projekcie fotograficznym, poświęconym pięknu Ziemi, po raz pierwszy odszedł od fotografii społecznej na rzecz dokumentowania terenów nietkniętych przez zachodnią cywilizację, gdzie bez przeszkód nadal rozwija się fauna i flora i gdzie można zobaczyć krajobrazy jakby zaczerpnięte z księgi Genesis.
Rekolekcje na temat mroku (Lessons of Darkness)
Film w reżyserii Wernera Herzoga przedstawiający portret spustoszonych pól naftowych po wojnie w Zatoce Perskiej.
Dokument przedstawia katastroficzne obrazy przeplatające się z muzyką klasyczną oraz teatralną.
Antropocen: epoka człowieka
Film podobnie jak zaprezentowane powyżej jest nienarracyjną medytacją przedstawiających jak egzystencja człowieka wpłynęła na zmiany naszej planety. Jak piszą sami autorzy „Na przecięciu sztuki i nauki, ANTHROPOCENE: The Human Epoch jest świadkiem w sensie empirycznym i niedydaktycznym krytycznego momentu w historii geologicznej — dostarczając prowokacyjnego i niezapomnianego doświadczenia o zasięgu i wpływie naszego gatunku.”