Związek pomiędzy granatem i piłką baseball’ową

Baseball to jeden z najpopularniejszych sportów w Stanach Zjednoczonych, którego historia sięga XIX wieku. Z prostych rozgrywek, odbywających się na polach i nieużytkach, baseball stał się wielomiliardową branżą z ogromnymi gronami fanów na całym świecie. Kulturowe znaczenie tego sportu jest trudne do przecenienia. Od legendarnych karier graczy takich jak Babe Ruth i Jackie Robinson, po ikoniczne stadiony jak Yankee Stadium czy Wrigley Field, baseball pozostawił trwałe piętno w amerykańskiej kulturze. Prawie każde amerykańskie dziecko gra w baseball, podobnie jak w Europie w piłkę nożną czy w Indiach w krykieta.

Historia granatu BEANO T-13

Podczas II wojny światowej major William H. Abendscheina, skorzystał z tej wiedzy i zaprojektował granat T-13. Jego ideą było stworzenie granatu, który mógłby być rzucony z taką samą precyzją jak piłka baseballowa, co ułatwiłoby żołnierzom celne trafienie w cel.

Aby osiągnąć ten cel, Abendschein zwrócił się do sportu baseballa w poszukiwaniu inspiracji. Zauważył, że miotacze baseballowi potrafili rzucać z ogromną celnością na dużą odległością, wykorzystując technikę podkręcania, która polegała na skręcaniu ciała i ramion. Abendschein dostosował tę technikę do granatu T-13, projektując go w krzywiznę, co pozwalało na dalszy rzut i większą celność.

Niestety Granat T-13 nie odniósł zbyt dużego sukcesu na polu walki podczas II wojny światowej. Choć był on był inspirowany techniką podkręcania używaną w baseballu, ostatecznie nie spełnił swojego zamierzonego celu z powodu technicznych wad, które nie zostały odpowiednio rozwiązane.

Problem z odbijaniem granatu w niespodziewany sposób po rzuceniu prawdopodobnie wynikał z jego krzywizny, która miała umożliwić dalszy rzut i większą celność. Jednak ta cecha projektu okazała się w końcu wadą w walce, ponieważ żołnierze mieli trudności z precyzyjnym celowaniem granatem.

Dodatkowo, niewiarygodny mechanizm detonacji BEANO T-13 był poważnym problemem, który kompromitował bezpieczeństwo i skuteczność broni. Granat, który nie wybucha lub wybucha przedwcześnie, może mieć katastrofalne skutki dla żołnierzy na polu walki, a także dla cywilów, którzy mogą zostać uwięzieni w eksplozji.

Projekt i niepowodzenie granatu BEANO T-13 miało duży wpływ na rozwój przyszłych granatów używanych w wojsku. Choć T-13 nie odniósł sukcesu z powodu wad technicznych, jego projekt okazał się ważnym krokiem naprzód w rozwoju bardziej precyzyjnych i skutecznych granatów.

Te lekcje zostały wzięte pod uwagę podczas projektowania przyszłych granatów, takich jak granaty MK2 i ET-MP. Granaty te były projektowane z naciskiem na potrzeby użytkowników i rygorystyczne testowanie, co pozwoliło na stworzenie bardziej precyzyjnej i skutecznej broni. Modułowy design granatu ET-MP na przykład umożliwiał łatwe dostosowanie do różnych wymagań misji.

Kolejne wersje

Przypuszczać można, iż dziś wykorzystywane w US. Army granaty ET-MP są kontynuacją idei projektantów pierwszych wersji opartych na idei piłki baseball’owej.

Rozwój granatu był efektem współpracy, w której brali udział żołnierze, inżynierowie oraz naukowcy. Proces projektowania opierał się na opinii użytkowników i uwzględnianiu ich potrzeb.

Historia granatów podkreśla znaczenie projektowania zorientowanego na użytkownika w procesie rozwoju sprzętu wojskowego, co pozwoliło na stworzenie bardziej skutecznej i bezpieczniejszej broni.

Krótka historia w formie wideo [en]

Źródła:

• https://www.army.mil/article/175189/picatinny_develops_next_generation_of_hand_grenade
• https://www.ima-usa.com/products/original-rare-u-s-wwii-o-s-s-issue-t13-beano-grenade-manufactured-by-eastman-kodak-company-inert?variant=39559724761157